Cellulite
Cellulite, liposkleroza, skórka pomarańczowa, obrzękowo - fibrosklerotyczna patologia tkanki podskórnej, pannikulopatia, GLD - lipodystrofia typu kobiecego to synonimy zlokalizowanej choroby metabolicznej tkanki podskórnej.
Cellulite występuje bardzo powszechnie u kobiet i coraz częściej u mężczyzn. Na początku pojawia się na biodrach, udach, wewnętrznej stronie kolan, później także na plecach i ramionach. Rzadziej występuje w okolicy sutkowej i na brzuchu. Często współtowarzyszy otyłości, ale występuje również u osób szczupłych. Najważniejszą przyczyną powstawania cellulitu jest względny hyperestrogenizm, polegający na przewadze działania estrogenu nad progesteronem (wydzielane przez jajniki hormony płciowe żeńskie). Sytuacja taka ma miejsce w okresie dojrzewania płciowego, w ciąży, przed menopauzą, przy stosowaniu doustnych tabletek antykoncpcyjnych, w hormonalnej terapii zastępczej.
Występowanie cellulitu jest związane również z czynnikami genetycznymi, budową ciała, wysokokaloryczną dietą, noszeniem obcisłych ubrań, nadużywaniem kawy, alkoholu, tytoniu oraz siedzącym trybem życia. Działanie estrogenów na naczynia krwionośne powoduje wzrost ich przepuszczalności oraz zatrzymanie wody w organizmie. Zmiany te doprowadzają do zaburzeń mikrokrążenia krwi w tkance podskórnej. Powoduje to niedokrwienie komórek tłuszczowych, zaburzenie ich metabolizmu, co w konsekwencji doprowadza do powiększenia komórek tłuszczowych, zwiększenia przepuszczalności naczyń i gromadzenia płynów w przestrzeniach międzytkankowych. Naczynia w tkance podskórnej ulegają uszkodzeniu, obserwuje się mikrotętniaki, mikrozatory, rozszerzenie naczyń i przerwanie ich ciągłości. Włókna tkanki łącznej, otaczającej komórki tłuszczowe ulegają przerostowi i fibrosklerozie. Zmiany te upośledzają wymianę między komórkami a naczyniami, co z kolei utrudnia zaopatrywanie tkanek w składniki odżywcze i usuwanie zbędnych produktów przemiany materii oraz powodują ucisk na nerwy, a to jest przyczyną przeczulicy i bolesności skóry. Dochodzi do naruszenia fizjologicznego procesu przemiany materii. Procesy wydalania i odtruwania są wolniejsze i odżywianie słabsze. Wzmożona produkcja komórkę tkanki łącznej utrudnia dodatkowo mikrocyrkujację. Dochodzi do zmniejszenia i zablokowania drenażu limfatycznego, gromadzenia się szkodliwych produktów metabolizmu komórek, toksyn.
Wyróżniamy następujące stadia cellulitu, GLD:
1. stadium 0 – gładka powierzchnia skóry, w teście szczypania nie pojawia się zjawisko materaca,
2. stadium 1 – podczas stania i leżenia skóra jest gładka, w teście szczypania pojawia się zjawisko materaca,
3. stadium 2 – powierzchnia skóry w czasie leżenia wydaje się gładka, ale w pozycji stojącej pojawia się zjawisko materaca,
4. stadium 3 – zarówno w pozycji stojącej, jak i leżącej występują wyraźne zmiany deformujące sylwetkę.
Cellulite, czyli dystrofia GLD może występować w kilku postaciach:
- postać twarda GLD – występuje najczęściej u nastolatek i kobiet, które regularne ćwiczą, towarzyszą jej rozstępy, „skórka pomarańczowa” widoczna jest jedynie przy uszczypnięciu fałdu skóry,
- postać wiodka GLD – występuje u kobiet nieaktywnych fizycznie lub takich, które gwałtownie straciły na wadze, najczęściej po 40 roku życia, wiąże się z wiodkością mięśni i słabych ich napięciem, tej postaci mogą towarzyszyć teleangiektacje i żylaki,
- postać obrzękowa GLD – najrzadziej spotykana, w której dochodzi do wzrostu objętości tkanek kończyn dolnych, pacjentki skarżą się na uczucie ciężkości kończyn dolnych, skóra jest blada i cienka i test Godeta – dodatni (uciśnięcie skóry palcem pozostawia przez jakiś czas wgłębienie),
- postać mieszana GLD –najczęściej spotykana, w różnych miejscach u tego samego pacjenta występują różne postacie cellulitu.
W zapobieganiu i leczenie cellulitu ważną rolę odgrywa dieta, a więc ograniczenia spożycia alkoholu, kawy, czekolady, słodyczy, tłustego mięsa, smażonych i wysokotłuszczowych potraw. Należy wypijać codziennie duże ilości niegazowanej wody mineralnej, przynajmniej 6 szklanek dziennie. Ponadto dla każdego pacjenta należy dostosować zabiegi w gabinecie. Wiodącym zabiegiem, nowoczesnym, jest masaż pompą ssącą działający na zasadzie próżni. Specjalnymi tubami skóra jest wciągana w głąb i wypychana na zewnątrz. W zależności od wielkości podciśnienia i techniki masażu, dochodzi do:
- Aktywacji krążenia limfatycznego i usuwania zbędnych produktów przemiany materii
- Wzrostu spalania w komórkach tłuszczowych i ich opróżniania
- Zwiększenia metabolizmu komórkowego i wzrostu aktywności enzymatycznej fibroblastów, co prowadzi do wzmocnienia tkanki łącznej skóry, wygładzenia skóry (również w przypadku zmarszczek, rozstępów i blizn).
Do tego zabiegu można dołączyć tlenoterapię i zabiegi np. Thalassothys, Guam.
Bardzo ważne jest zwiększenie drenażu limfatycznego poprzez codzienne ćwiczenia, szczególnie marsz, biegi, jazda na rowerze, które zwiększają zaopatrzenie w tlen organizmu i przyśpieszają oczyszczanie organizmu z toksyn czyli odtruwanie. Korzystna jest również hydroterapia z dodatkiem algi, porostów morskich i soli, poprawiająca ukrwienie skóry i poprzez poszerzone pory (w czasie kąpieli) przyspieszająca wnikanie substancji potrzebnych organizmowi. Konieczne jest również stosowanie preparatów zawierających m.in.: sole jodu (wyciągi roślinne z wodorostów, algi morskie), ekstrakty z korzeni imbiru, miłorzębu japońskiego, związki krzemu, bardzo ważne są flawonoidy (rutyna kemferol, hiperyna i inne) występujące w kasztanowcu zwyczajnym, cytrynie, pomarańczy, papryce, krwawniku pospolitym, fiołku trójbarwnym, nagietku lekarskim, rumianku, lukrecji, szałwi. Działają one ochronnie na naczynia. Zaburzeniom krążenia krwi w cellulicie można również zapobiegać poprzez stosowanie kofeiny, teofiliny, teobrominy.
Na koniec należy wspomnieć o mezoterapii – nowoczesnym zabiegu lekarskim, polegającym na wprowadzeniu środka leczniczego specjalnymi igłami doskórnie, w okolicy poddanej terapii.
Lipodystrofia, czyli tzw. Cellulitis jest chorobą, która powinna być leczona przez lekarza. W zależności od stopnia zaawansowania cellulitu należy dostosować terapię indywidualnie do każdego pacjenta.
.